De beste wensen voor 2010

Het borrelt hier in Ellecom

Afgelopen maandag is het Ellecomse borrelhapjes kookboek naar de drukker gegaan. Op 10 januari is de prijsuitreiking in het AGA huis te Ellecom.
Z´n 60 mensen hebben zich opgegeven. Een paar dagen per week ging ik in de ochtend en namiddag 4 tot 5 mensen af om ze in hun keuken te fotograferen.
Een hele uitdaging, keukens hebben niet het beste licht, ik kond dus heel wat experimenteren met indirect flitsen.
Hoe laat je de mensen poseren. Wat zijn leuke keukenfoto's. Na 10 januari plaats ik een paar voorbeeldfoto's.
Het was een leuk project vooral ook omdat we in een team werkte en ieder zijn professionaliteit meenam.
Mensen die verstand van eten hebben en een recept kunnen beoordelen, een vormgever, een taalpurist.

Drieluik moeder dochter

Een pas op de plaats

Hoe ga je om met bekenden die kanker hebben en waarvan het niet zeker is of iemand het overleefd. Met goede vrienden praat je, maar de mensen op de schaatsbaan, de opdrachtgever wiens vrouw ziek is.

Elke keer weer vragen hoe gaat het? Ik vind het lastig. Ik was op zoek naar een kaart om te sturen en een beterschaps kaart is dan zo ironisch. Vandaag kwam ik deze tekst tegen en toen wist ik ook welke foto erbij hoorde. Voor een ieder die sterkte en energie nodig heeft.

Rondom Doesburg

Vanochtend geprobeerd de witte reigers te fotograferen die zich verzamelen rondom Doesburg. Ik had een grotere tele moeten hebben, deze lens is 18 -200 van Nikon en schiet dan zwaar tekort. Fantastisch om te zien, meestal zie je er ergens een langs de kant staan.

fotoserie interieur bouwbedrijf Chris Kapper

Laatst in opdracht het interieur gefotografeerd van een verbouwde boerderij. Weer eens iets heel anders dan mensen en sport wat ik vrnl. doe. Ik vond het heerlijk om te doen, in alle rust kijken, lampje hier lichtje daar.

Het hele bouwproces volgen zou ik nog mooier vinden, dan zie je wat het eindresultaat aan werk en inspanningen heeft gekost. Hoe een bouwval een hele bijzondere boerderij is geworden.

Moeder en dochter

Astrid en Amber, een nieuwe drieluik, geheel in het bos. Het is elke weer een verrassing waar ik met moeder en dochter terecht kom.
Wil je ook meedoen? Aanmelden via de mail.
Het resultaat een mooie serie van jezelf en je dochter.

Seniorgames Triathlon

Afgelopen zaterdag 12 september vond in Kamperland de triathlon plaats voor atleten van 50 jaar en ouder. Helaas deed ik zelf niet mee, maar met mijn fototoestel bij me heb ik heel wat gefietst om overal op het parcours te zijn. Rob Barel werd bij de mannen nummer één (52 jaar) en bij de vrouwen Terese van Lare uit België (60 jaar) een impressie kun je vinden in mijn fotogallerij

Wielergala der oude Gloriën

Gisteren in Zutphen had ik het voorrecht om de bekende wielrenners van weleer te fotograferen in actie, Joop Zoetemelk, Jan janssen, Hennie Kuiper. Om niet de minst bekende namen te noemen, ik heb genoten en heb uit de 500 foto's alvast een kleine selectie gemaakt. Zie mijn picassaweb

Fotosessie

Een fotosessie met een collega van mij op inspirerende plekken in de omgeving van Arnhem; weides langs de Rijn, een kerkje in Oosterbeek en uiteindelijk de mooiste plek: het pontje van Driel.

vervolg zomerfeest

Voor meer foto's kun je ook kijken op mijn fotogallerij Ellecomse zomerfeesten, er zij drie albums van de donderdag, het vogelschieten, een paar foto's van de vrijdag en een heleboel foto's van het straatheater en driekamp op zaterdag. http://picasaweb.google.nl/Vebemedia

zomerfeest in Ellecom op zaterdag

Vogelschieten in Ellecom

De Schutterskoningin

Voor de tweede keer in drie jaar tijd is Minke Schoemaker voormalig schooljuf op de basischoolvan Ellecom weer koningin. Uiteraard luid applaus van alle aanwezige kinderen.

Ellecomse zomerfeesten

De zomerfeesten zijn weer begonnen. Op donderdag een traditionele start met het vogelschieten, Daarna naar de tent om al het Ellecomse talent te zien op treden.

De Ooypolder

Afgelopen zaterdag reunie van de foto-opleiding gehad. Met een aantal mensen filmen op een locatie, had ik nog niet eerder gedaan. Inspirerend en boeiend om te zien hoe een ieder zijn eigen stijl heeft en focus tijdens het fotograferen. Voor mij was het de uitdaging om iets met het aanwezige zand te doen.<>

Drieluik moeder en dochter

Weer een drieluik af van Anke en Marjet. Marjet wilde graag cake bakken en Anke wilde graag fluiten

Triathlon

Gisteren met stralend weer meegedaan aan de verenigingscompetitie voor triathlonverenigingen. Het was in Enschede en er waren veel Duitsers. De triathloncompetitie leeft daar veel meer dan in Nederland. Niveau is erg hoog. Wij waren met tri apeldoorn aanwezig met 9 teams. De hele dag ben je onder de pannen. In de ochtend een individuele korte serie, 7 banen zwemmen, 7,5 fietsen en 1,5 lopen. Alle tijden bij elkaar van de deelnemers uit een team zijn bepalend voor de starttijd van de middag. Wij waren het langzaamst team en mochten daardoor als eerste starten met de motor voorop tijdens het fietsen. Helaas werd de ochtend tijd ook weer bij de middag tijd opgeteld want als team hebben we het niet verkeerd gedaan. Voor mij was het laatste onderdeel op pure wilskracht uitlopen. Na afloop trots dat ik het weer gedaan heb ondanks dat ik nog niet helemaal voldoende getraind was. Dochterlief heeft de hele dag foto's gemaakt. Ben benieuwd wat daaruit komt. Volgende wedstrijd a.s. zondag de marikeloop, maar nu herstellen.

Drieluik moeder en dochter

De eerste fotoserie is klaar, ben nu aan het ontdekken wat een mooie manier van presenteren is. Ik heb mooie foto's gezien op aluminium. Hoe kan ik nu een drieluik presenteren? Het is een boeiend project, zowel voor mij als fotograaf. Hoe fotografeer ik de band tussen moeder en dochter, maar ook voor de moeder. Wat doe ik graag met mijn dochter en omgekeerd, levert boeiende gesprekjes op aan de keukentafel.

foto's van 4 mei

4 mei

139 joodse mannen werden naar Ellecom vervoerd om onder verschrikkelijke omstandigheden een sporthal te bouwen en een sportveld aan te leggen voor de SS-ers. Drie mannen overleden in Ellecom en, aansluitend op een joodse traditie waarbij de nabestaanden een steen uit hun land of tuin op het graf leggen, is er een monument gemaakt met 136 stenen uit deze gemeente die zijn op een oude tafel geplaatst, ter nagedachtenis. Elk jaar herdenken we deze gebeurtenis en blaast Sjoerd van der Pol de last post op de begraafplaats van Ellecom. Ik woon op het terrein van de sporthal en merk rond deze tijd hoe belangrijk de herdenking van 4 mei is. Dit jaar een mooi thema; Vrijheid en identiteit. Ik hoop van harte dat het er ook een keer van komt, ongeacht je identiteit,ook in Nederland in vrijheid kunnen leven. Het is nog steeds niet makkelijk.

Moeder en dochter

Het idee is een drieluik. Plan: een serie met als thema: moeder en dochter. Rode draad: activiteit die je samen leuk vindt om te doen. Dus: 1. Wat vindt jij leuk om te doen met jouw dochter? 2. Wat vindt jouw dochter leuk om te doen met jou? 3. Samen poseren op een relevante plek. Meerdere dochters? Dan meerdere foto’s en één foto gezamenlijk. Vindt je het een leuk idee, mail me. Nieuw fotoproject, moeder dochter. Vandaag de eerste serie gemaakt met Paula en haar dochter Carmen. Samen op het terras, de activiteit van moeder en dochter, bedacht door Paula. Samen een ijsje eten, bedacht door carmen en een portret foto. Het is nog zoeken hoe het werkt. Ik wil graag het contact tussen moeder en dochter fotograferen. Bij het ijsje eten is dat zeker gelukt, bij de andere foto´s moet ik nog kijken hoe het er in het groot uit ziet. Zogauw ik foto´s geselecteerd heb zet ik ze hier neer.

twitter

Het is veel in het nieuws dus ik ben ook maar eens begonnen onder de naam vebemedia. Ik merk wel dat het even duurt voordat je door hebt hoe het werkt. Zo krijg ik mijn mobiel niet ingesteld, dus ik twitter alleen als ik aan de computer werk. Maar dat is net niet de bedoeling. Maar al doende leert met is mijn idee en of ik er iets aan heb, zal ik ook gaan ontdekken.

Lezing Martijn Aslander

Afgelopen dinsdag was ik op de week van de ondernemer. We kregen veel goed bedoelde tips over ons heen; hoe om te gaan met de crisis en mooie succesverhalen. De belangrijkste boodschap die ik eruit gehaald heb, wees jezelf zonder groot ego, weet dat je fouten kunt maken, zet door en hou vast aan eigen overtuiging en deel je kennis met anderen. En dan kom ik uit bij lezing van Martijn. In de jaren dat ik actief was met Loesje hebben we het regelmatig gehad over zinvol werken, minder werken, andere manieren dan geld als draaiende motor van onze economie. En wat schetst mijn verbazing, Martijn is hier mee bezig, hij heeft de middelen van deze tijd, computertechnologie gebruikt om meer kennis op te doen, minder tijd kwijt te zijn en vooral veel te delen. Het voort te ver om het hier uit te leggen, maar op zijn site krijg je een eerste idee. Ik denk wel dat het leuker is om een lezing van hem te volgen, hij twittert ook dus...

Openbare galerij

Ik zet de foto's die ik maak van evenementen op picasaweb Afgelopen weekend een heerlijk sportweekend gehad met de Triathlonclub. Hiervan natuurlijk ook weer de nodige foto's gemaakt. De meeste tijd gaat dan toch zitten in het bewerken en selecteren. Veel oefenen en doen, ik wil graag van fotografie mijn beroep maken. Dit jaar wil ik in Apeldoorn naar aan de vakopleiding fotografie beginnen. Tot die tijd oefenen en oefenen.

Godinnenspektakel

Een vervolg op het eerste Godinnenspektakel komt eraan. Op zondag 5 april 2009 van 13.00 tot 16.00 uur is er een Ideeënspektakel onder leiding van Petra Portengen in Amsterdam. Kaarten voor deelname aan het Ideeënspektakel zijn te koop in de ticketshop en kosten 20,00 euro. Er kunnen maximaal 30 mensen deelnemen. Het doel is het vormen van een kerngroep voor de nieuwe 3eGolf emancipatiebeweging voor man en vrouw. Een belangrijke koers voor de nieuwe 3eGolf emancipatiebeweging, is het op de politieke agenda zetten van zorg, zowel in de privesfeer als professioneel. Het faciliteren van zorg is de meest duurzame aanpak voor de opkomende vergrijzing. Zie jij voor jezelf een taak weggelegd in de 3e emancipatiegolf en in de nieuwe emancipatiebeweging voor man en vrouw, dan is nu je kans om er aan bij te dragen! Laat je overtuigen door Roos Wouters . Ook Iteke Weeda is al jaren bezig met emancipatie, ook zij houdt een pleidooi om ons beelden te veranderen over wat goed is. Waarom is een bankdirecteur meer waard dan een moeder die zorgt? We zouden naar een overgang moeten zoeken van betaalde arbeid naar zinvolle arbeid. Misschien draagt de Kredietcrisis onbedoeld een steentje bij.

Women skate passion

Donderdag 12 maart een gratis kennismaking met het baanschaatsen voor vrouwen. Op alle niveaus wordt er les gegeven. Kunstijsbaan De Scheg, Deventer 12 maart 9.30 - 12.00 Dit is het derde jaar dat het georgaiseerd wordt en het is altijd een erg leuke happening.

Baggerloop

Een mooie belevenis, raggen door de modder, het is hardlopen, maar ook overleven. De foto's spreken voor zich.

Veilig op weg naar school

Op mijn website, bij media, kun je het werkboekje voor leerlingen en een docentenhandleiding vinden. Veilig op weg naar school. Gemaakt in opdracht van de OBD Kennemerland, bestemd voor het voortgezet onderwijs eerste leerjaar. Knelpunten worden in kaart gebracht op de school thuis route en er wordt door de leerlingen een presentatie gemaakt. Zo krijgt de school inzicht in gevaarlijke knelpunten en kunnen die aankaarten bij de Gemeente. Met de leerlingen wordt besproken hoe ze hun gedrag kunnen aanpassen aan de gevaarlijke situatie.

Arnhemsmeisjefietst.nl

Een meisje van dertien dat van plan is om voor KWF Kankerbestrijding Alpe d'Huzes te gaan fietsen is niet zomaar iets. Op haar site kun je er alles over lezen. Een bijzonder initiatief wat ik graag onder jullie aandacht breng.

Even relaxen

http://www.nowwow.org/ Bovenstaande link vind ik verrassend. Je computer attendeert je om even afstand te nemen van je werk en te genieten.

Weissensee 2009

De Weissensee, voor mij het hoogtepunt van het schaatsen. Altijd een leuke vakantie en rondom de tocht een leuk verhaal. Dit jaar stond het helaas onder druk van mijn rug. Het herstel ging erg langzaam en inmiddels had zich veel spierspanning opgebouwd rondom schouders en nek. Ik leefde op pijnstillers en had een soort bewegingsangst ontwikkeld. Als je dan weet, dat schaatsen een sport is, die vooral vanuit de ontspanning moet plaats vinden (zeker bij 200 km), dan snap je mijn angst dat het wel eens niets kon worden. Mijn langste afstand op nederlands natuurijs was 50 km. Dat baarde me zorgen. We vertrekken woensdagavond en rijden het in twee delen, zitten

is voor mij erger dan bewegen. Mijn Tomtom stond op de economische route, kortom na veel binnendoor weggetjes en een uur later dan de planning rijden we vol verwachting Techendorf binnen en zien… sneeuw op het grote meer, op dat mooie zwart ijs! Slik! Net de nacht er voor had het gesneeuwd. Er ligt maar 15 cm en dan kunnen de sneeuwschuivers niet op het ijs. Door de isolerende werking van de sneeuw kan het ijs niet verder groeien. Ok, gedachten bijstellen en naar het kleine meer. Daar ligt 50 cm ijs, maar wat een scheuren! Zijn we dan zo verwend geraakt door het Nederlandse natuurijs? Op sommige plekken ligt er van dat crunch-ijs, heerlijk in je zomer,drankje maar niet voor het schaatsen. We besluiten lekker te gaan eten, morgen is er weer een dag en dan ziet het ijs er vast beter uit. Helaas, vanaf onze aankomst heeft het niet echt meer gevroren. We hebben vrijdag t/m maandag wel geschaatst, maar het ijs werd zachter en zachter. Van enige ontspanning in mijn slag was geen sprake. Dit was werk-ijs, de slechte schaatsers met de goede fietsbenen konden nog iets op dit ijs. Maar mijn snelheid lag op de helft van mijn kunnen. Slik, en dan 200 km, dat wordt zeker 10 – 12 uur.Heb uiteindelijk na lang wikken en wegen nieuwe schaatsen gekocht, zgn. Salamons, dan kun je nog iets tussen met die scheuren. De norenrijders hadden nauwelijks een kans. Nu is de Weissensee in deze periode een echt familiegebeuren. Je kent een ieder van vorige jaren of van de ijsbaan of je leert ze wel kennen. We raakte aan de praat met 4 dames en meestal is dan de vraag, ga je rijden en wat rij je: 50, 100 en 200km? De dame die 200 km wilde gaan rijden deed dat voor het eerst en wilde wel met mij samen rijden, toen ik aangaf een wat onbetrouwbare partner te zijn in deze door mijn rug, wilde ze mij graag helpen. Er waren namelijk een manueel therapeut en een fysiotherapeut in hun gezelschap. Ik toog zondagmiddag naar het hotel waar een vakkundige diagnose gesteld werd, geen hernia, dat wist ik al, maar wel zo prettig om dat bevestigd te zien. Ze gaven wel aan dat hier 12 weken voor stond (zenuw geïrriteerd) maar dat het allemaal weer goed kwam. Ik ben voor het eerst in mijn leven gekraakt en kreeg iets meer ruimte. Verder gaven ze aan dat 100 km toch ook goed was. Slik, want daarvoor rij ik niet, de kick is die 200, de andere afstanden kan ik ook rijden op de dagen dat erg geen tour is. Het andere gespreksonderwerp, hoe kan het ook anders op de Weissensee is het weer, de weersverwachting en de kwaliteit van het ijs. Die was niet goed. Alleen circuleerden er twee weersberichten. Het zou koud worden of het zou warm worden. De Stichting Weissensee gaf aan dat het koud zou worden en de plaatselijk krant gaf aan dat we de lucht uit Italië kregen en dat het zelfs zou gaan regenen. Drie keerraden wie gelijk kreeg. Weersverwachting voor dinsdag in de loop van de middag regen of sneeuw aanhoudend tot donderdag of vrijdag. Dat was niet best. We pakten dus maar een regenjasje in. Maandagavond werd het warm, sneeuw begon te dooien en toen we om 5 uur op stonden regende het. Tja, een uurtje hardlopen in de regen is zelfs wel lekker, maar minimaal 8 uur schaatsen in de regen is geen doen.

Wij besloten niet te starten en gingen er vanuit dat er ook wel niet gestart zou worden. Wel alles aangedaan en de schaatsen mee naar het ijs, mocht het toch mee vallen. Tot onze verbazing is er gestart, terwijl het harder ging regenen en er zeker 10 cm water op het ijs stond. We hebben een aantal veteranen gesproken en ook zij gaven aan niet te starten. Je komt niet verder dan een rondje of drie (16,5 km is een rondje), je valt een keer… Kortom de helft is gestart, 1/3 stond te kijken en de andere 1/3 heeft zich nog een keer omgedraaid in bed. Er zijn er uiteindelijk 8 die 200 km gereden hebben en met zware onderkoelingsverschijnselen in de tent zaten. Nee, van deze beslissing geen spijt. Om een lang verhaal wat in te korten. Het weer werd nauwelijks beter, twee dagen regen. Daarna lekker weer om zonder muts en handschoenen naar buiten te gaan. Tot onze verbazing zouden ze toch vrijdag starten. Weer tegen beter weten in hebben we maar een startbewijs gekocht en zijn we gestart. Ik kwam Pieter in de eerste ronde al voorbij en die gaf aan af te stappen, was al flink gevallen. Ik reed met de Salamons en soms kon je wel een baantje schaatsen. Rondje was nu 12,5 km. De bochten waren crunchijs en werd later water. In groepen rijden lukte niet, doorlopend vielen mensen, ik zag de ambulances af en aan rijden. Ik begon eens te rekenen hoelang ik over de 2ookm zou doen met de snelheid die ik had en ik realiseerde me dat ik de tijdslimiet in dit tempo niet kon halen. Toen ik in het derde rondje keihard onderuit ging voelde ik elke motivatie wegstromen. Ik begon voorzichtig weer te rijden, zag een oudere man op het ijs liggen met allemaal omstanders er omheen, ging weer onderuit in een bocht en dacht toen nog maar n èèn ding, afstappen en heel blijven, of je 50 km rijd of 100, dat maakt niet uit. Die 2oo wordt het zeker niet. Ik heb in een rustig tempo mijn 4e rondje gereden om de 50 rond te maken en ben afgestapt. Even naar de EHBO om mijn schouder te laten controleren, die deed erg zeer, maar gelukkig alleen een spierverkramping van de val, die is later op de dag overgegaan. Einde avontuur, de volgende dag werd ik wakker met een lijf alsof ik de 200 km had gereden. Ik denk dat het de combinatie van verkramping in het schaatsen om maar niet te vallen en die val was. Pieter baalde als een stekker, maar met noren was echt niet te rijden, een op de 5 had de kop kapot. Daarnaast zag ik veel polsen in mitella’s of gips en een wedstrijdrijder die wij kennen en als training meedeed heeft een liesscheuring opgelopen. Achteraf gezien blij dat ik gestopt ben en daardoor heel ben gebleven, maar ook een kater dat je stopt en opgeeft. Vooral zondag, de dag van vertrek. Het had al weer twee nachten gevroren en ze waren goed aan het schaatsen, ook vandaag de snelle tour wordt gereden met rondjes van 10 km en gezien hun tijden is het ijs goed. Fijn voor hun, maar jammer. Volgend jaar twee weken en alle 4 de tochten inschrijven. Nu de knop om, lekker werken en ik moet vooral gaan fietsen, triatlon Groningen komt eraan. Ook veel gaan skeeleren dit jaar. Toch de beste training voor het schaatsen.